สงสารปิ่นใครยืนข้างๆไปหมด ยืนคนเดียวคงเหงาน่าดู

ก้อนเมฆสูงตระหง่านกลางฟ้าเย็นคล้อย ดูคล้ายภูเขาใหญ่ ที่ลอยขึ้นจากความว่างเปล่า เงาทาบเข้ามาห่มคลุมหัวใจอย่างเงียบงัน ราวกับโลกทั้งใบ กำลังบรรจงบอกเล่าถึงความเหงา ที่ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใด ๆ ท้องฟ้าไม

ไม่ต้องยืนควงแขน แค่ยืนข้างๆเหมือนแฟนก็พอแล้ว (โอ้ยยยยเขินมาก) แบงค์กับปิ่นเคมีคู่นี้ดีจริงๆ อยากดูแล้วเนี่ย

วันวานเป็นแค่กล้า อ่อนนวล เขียวชื่นรับแสงยวน ทุกเช้า ฉันมองทุกคราวชวน ทะนุถนอม ยิ่งเอย ยิ่งผ่านคืนวัน-เจ้า แต่งเนื้อออกโชว์ เติบโตงามค่าล้ำ ดอก-ใบ อาจไม่รู้ตัวไกล สืบเท้า รากยาวยิ่งเงาใจ ฉายเปลี่ยน